Βαριά Λαϊκά

Με τα μάτια σφαλισμένα και υγρά,

ξενυχτάνε οι αλήτες στη Μαρίνα:
στις προβλήτες, στον ισθμό, στην ερημιά
μεταφέρουν την ανέχεια του μήνα.

Σ' έχω δει πολλές βραδιές να την περνάς
στα σοκάκια του μυαλού φυλακισμένος,
το στιλέτο σου στην τσέπη να γυρνάς
μ' όλους όσους δεν αξίζαν χολωμένος…

Σα ζωή γεμάτη πόθους «δανεικούς»,
μένεις μέσα στους φραγμούς σου νικημένος:
δυο στιγμές που μας αφήσαν νηστικούς
κι η Μαρίνα ένας κήπος πατημένος...