Σου είχα πει «ναι»
και με είχες κοιτάξει κατάματα
σα να συμφωνούσες με την απόφαση
μα όχι με την παράνοιά της.
Σου είχα αφεθεί
και με είχες κρατήσει σφιχτά
με την υπόσχεση πως θα μείνεις
κι είχα νιώσει ασφαλής
και ταυτόχρονα μετέωρη
γιατί ήμουν φίλη και μητέρα
κι αδελφή κι αγαπημένη
Ύστερα ήρθαν εκείνοι να με βρουν
γιατί ανησύχησαν για σένα
που ένα πλάσμα τόσο ξένο
σ' είχε κρατήσει πλάι-πλάι στη φωτιά του.
Έτσι, υπέγραψα συνθήκη υποχώρησης.
Έφυγα κι έκρυψα πίσω από κιθάρες
και δανεικές σιωπές τη λογική μου.
Κι είπα να μου δώσω χρόνο
μήπως μπορέσω να ανασάνω,
μα κάθε βράδυ που νικά
η μοναξιά την απουσία σου,
χωρίς να θέλω,
έρχεται πάλι εκείνη η σκέψη
να μου θυμίσει πως κάποια μέρα
κάπως έγινε
και σου είχα πει «ναι»...
και με είχες κοιτάξει κατάματα
σα να συμφωνούσες με την απόφαση
μα όχι με την παράνοιά της.
Σου είχα αφεθεί
και με είχες κρατήσει σφιχτά
με την υπόσχεση πως θα μείνεις
κι είχα νιώσει ασφαλής
και ταυτόχρονα μετέωρη
γιατί ήμουν φίλη και μητέρα
κι αδελφή κι αγαπημένη
Ύστερα ήρθαν εκείνοι να με βρουν
γιατί ανησύχησαν για σένα
που ένα πλάσμα τόσο ξένο
σ' είχε κρατήσει πλάι-πλάι στη φωτιά του.
Έτσι, υπέγραψα συνθήκη υποχώρησης.
Έφυγα κι έκρυψα πίσω από κιθάρες
και δανεικές σιωπές τη λογική μου.
Κι είπα να μου δώσω χρόνο
μήπως μπορέσω να ανασάνω,
μα κάθε βράδυ που νικά
η μοναξιά την απουσία σου,
χωρίς να θέλω,
έρχεται πάλι εκείνη η σκέψη
να μου θυμίσει πως κάποια μέρα
κάπως έγινε
και σου είχα πει «ναι»...
2 comments:
Τα τρία αυτά ποιήματα θα μπορούσαν να είναι μια μικρή έμμετρη ιστορία. Αυτό θα ήταν το πρώτο και το κλειδί το τελευταίο. Εδώ έχουμε την αρχή του δράματος : Το παγωμένο φίδι που μπαίνει στην αγκαλία. Ή μήπως το τριαντάφυλλο που σε τρυπάει με τα αγκάθια του.
Όσο κλισέ κι αν θεωρείς αυτά τα τρια ποιήματα, ε΄χουν μια γοητευτική απλότητα και εναν συναισθηματισμό που μαγεύει. Μη περιμένεις από εμένα να σου πω ότι δάκρυσα ή ότι ενοιωσα κάτι, το μόνο που νιώθω τώρα είναι το κρύο στα πόδια και τα χέρια μου, όμως προβληματίστικα από τα όσα λες. Αυτό δε τα κάνει καλή ποιήση;
Εγώ πάλι ένοιωσα πολλά. Αλλά απαντώντας στον Νιχίλιο θα πω πως και το κρύο είναι κάτι που νοιώθεις, δεν είναι τίποτα! Μου αρέσει η αμεσότητα του ποιήματος. Αν κανείς γράφει άμεσα, αλλά το κάνει καλά - κι εσύ το κάνεις, είναι πολύ εύκολο να αγγίξει σε συνειδητά επίπεδα τους άλλους. Αγγιξες εδώ τα πρώτα "στρώματα" του εαυτού μου, ενώ με άλλα σου ποιήματα, πιο συνειρμικά, αγγίζεις και πιο μέσα.
Δημοσίευση σχολίου