Θέλημα

Κατέβασα τη μουσική ομπρέλα μου στο δρόμο:

Γη και ύδωρ· μια γόνιμα βρόχινη μελωδία

ανέγγιχτη απ' τα χορδόφωνα.

Σα Χορμακέτ σε έκσταση, σα Θηλυκό της σάρκας, αποποιούμαι της ευθύνης.

Κρόνος ολίγιστος, τα μέγιστα Ερμής, η Αφροδίτη στο μετάξι:

λάγνα η Γκίζα αποσιωπά το Θέλημα του Αρενδότη.

Κι έτσι, με χίλια ερωτηματικά και δίχως ερωτήσεις,

είμαι το Σύμπαν που ζει τον εαυτό του, Κάρολε:

ένας Ανώνυμος Σαμάνος που δε θα φέρει τη βροχή…