Μαρία Σορώτου, το γένος Πρέκα

Γεύση από ξινόμηλο κι άρωμα πικραμύγδαλου
ντύναν το πιο μικρό Αρχοντικό του κόσμου.
Λέξεις ζεστές, σε μια αγκαλιά αγνή σα χάδι,
έδωσαν νόημα στην ακοινώνητη πνοή μου.

Χρόνια Πολλά μετά -αφού έχει κυλήσει το νερό-
Μέρες Αργές μετά -προτού να μου θολώσει η όψη-
σκέφτομαι και θρηνώ, θυμάμαι, ηρεμώ,
και νιώθω ευλογημένη που έζησα το πλάι σου.

Αχ και να έμελλε η ασήμαντη ζωή μου
έστω μετά από τρεις χιλιάδες εποχές
να 'ριχνε ολούθε και αναίτια ένα μισαδάκι ψυχοφώς
όπως αυτό που έχυσες στο ανείπωτο σκοτάδι μου...

"Rain" by Nazar Bilyk