Χωριστά

Μοιάζει με γη σκοτεινή...
Θέλει να ζει χωρίς ψυχή...
Τη βρήκα ένα βράδυ
που έκλαιγε δίχως σκοπό
κι αν λέει μ' αγαπάει, εγώ τη μισώ!

Κοιτώ στον καθρέφτη
το ίδιο γνωστό σκηνικό:
Σκιές με δυο μάτια
που πάντοτε μένουν εδώ...

Τους λέω να φύγουν μακριά,
μα αυτές με αισθάνονται
Φοβάμαι να δωη αλήθεια πονάει...

...Κι είχα μόλις πιστέψει πως μπορούσα να ζω
από αυτή χωριστά...

Μοιάζει με ανάσα
που πνίγει μια ευχή...
Ποτέ δεν της είπα
να είναι για μένα εκεί!

Μα εκείνη πάντα πιστή,
μ' αγγίζει, με νικά...
Τι κι αν τη διώξω,
με κυνηγά!

Νομίζω είναι αργά
να κόψω τους δεσμούς...
Θα μείνω εδώ
κι ας ζήσω διπλά!

...Κι είχα μόλις πιστέψει πως μπορούσα να ζω
από αυτή χωριστά...