Η Εποχή

Μου λες πως ζω στην Eποχή του Kαθαρίσματος,
μα οι αυλές μας βυθισμένες στο σκοτάδι.
Σαν κατακάθια εμείς, σε μια γωνιά του σύμπαντος,
υπνοβατούμε στην ανάμνηση του Χάρτη.

Μη μου ζητάς να γράφω ρίμες και συνθήματα
όταν δε στρέφεις τη ματιά να με διαβάσεις.
Μέσα στα μάτια μου της θάλασσας τα σχήματα
κι εσύ όλο ψάχνεις μες στο χώρο διαστάσεις.

Μίλα γι’ αγάπη όταν πέφτει το ξημέρωμα:
μην τη θυμάσαι μόνον όποτε χαράζει.
Είναι βαθειά πληγή του νου μου το ημέρωμα
κι όσο θα χάνεσαι κανείς μας δε θ’ αλλάζει…