Βότσαλο

Γλυκιά ψηλάφηση στα εφηβικά μου όνειρα,
είπες εχθές πως πολύ σύντομα θα έρθεις
να αποκαλύψεις στο στεγνό και κρύο βλέμμα μου
τοπία πράσινα, πουλιά, νερά γαλάζια...

Σε θημωνιές κομματιασμένες συνειδήσεις
όσο επέμενες πως δε θα με ξεχάσεις.
Απλά υποκύπτεις στο ρυθμό της προσμονής
όταν δεν έχεις οδηγό να τη νικήσεις...

Τραγούδι, γέλιο μου, ψυχή μου λατρεμένη,
κάποια βραδιά ο νους μου σκάλισε στην πέτρα
τον εαυτό μου ν'αγγαλιάζει ένα βότσαλο
που με μισούσε και με λύτρωνε συνάμα.

Σκόνη στο κύμα εγώ, αδέσποτη και λίγη
παραπονούμαι πως δε χώρεσα στο πιάνο σου
αφνήνοντάς σε να μοιράζεις υποσχέσεις,
κλείνοντας τη ζωή στο βότσαλο της λίμνης σου...