Υπόφως

Παραδομένο νωχελικά στο υπόφως του μελαγχολικού λαμπτήρα,
χωρίς διάθεση για φιλοσοφείν,
συνομιλεί λακωνικά το βλέμμα με τις διάσπαρτες σκιές του δωματίου…

Δεν αποζητώ

παρά να αναμοχλεύσω τις δευτερόλεπτες ώρες της θέρμης σου...
Δεν επιθυμώ

παρά να ελπίσω στην έλευση της επόμενης ζωντανής ημέρας...
Δε διεκδικώ

παρά να αποκοιμηθώ με ζεστές τις θύμισές μου...

Γιατί μπορώ να ζω μ’ εσένα, και χωρίς,

κι έτσι ας ζω: πνευματικά ευλογημένη.

Μετέωρη και γεμάτη: είμαι δίπλα σου.
Ισορροπημένος και άδειος: είσαι μακριά μου.

Κι όπως βιάζει το ξημέρωμα το ημίφως μου,

σωπαίνει ουρλιάζοντας η επιθυμία:

Τέλειωσε το μυαλό σου μέσα μου, ν’ αρχίσω πάνω σου...