Ως εκεί

Να σκέπτομαι…

Τη φεγγαράδα στη σκοτεινή μεριά της αμμουδιάς.

Το αεράκι που φέρνει το κύμα, το κύμα που παίρνει το αεράκι.

Την κιθάρα που δεν κατέβηκε ποτέ στην παραλία.

Να θυμάμαι…

Το μίθριλ είναι ελαφρύτερο από το αδαμάντιο.

Στο μπαρέ, αρκεί η πίεση στις άκρες.

Άλλο ένθεν, άλλο κακείθεν.

Να ξεχνώ…

Συχνότερα απ’ όσο συνήθιζα.

Στίχους που δε με εκφράζουν.

Βουβές εικόνες.

Να σημειώνω…

Κάθε μέρα, τρία πράγματα.

Αυτός κι Αυτή, είχαν τα Μυστήρια.

Εγώ κι Εσύ, τα Όχι.