«Κορίτσι μου…»

Οι λέξεις, Κορίτσι μου, είναι επικίνδυνες.

Δεν είναι χρωματιστά κουβαδάκια στην επικοινωνιακή σου παραλία:

Έχουν προσωπικότητα. Έχουν δυναμική! Απεικονίζουν... Ξεκινούν... Επαναλαμβάνονται... Λήγουν. Καταλήγουν. Τονίζουν! Τονίζονται!

Όχι...Δεν είναι αθώες. Ποτέ δεν ήταν...

Κάποιες λέξεις, Στολίδι μου, είναι στη φύση τους να τονίζονται στην Αρχή…

Ο Έρωτας. 

Ο καταλύτης. Το έναυσμα για την τριβή. Τη μεγάλη. Τη μικρότερη. Την κάθε. Την όποια.

Η Άρνηση. 

Ο επιλεκτικός αποχαιρετισμός. Στη συστολή. Στα συναισθήματα. Στα όπλα. Στα «Ναι».

Το Έλεος…

Έλεος… έλεος… Όχι άλλο έλεος στο τέλος! Σε ξορκίζω: το έλεος είναι για να δείχνεται από πριν! Τι να το κάνεις έπειτα, όταν θα σέρνεσαι εξαθλιωμένος στα πεζοδρόμια της συνείδησής σου;

Και κάποιες λέξεις, Καρδιά μου (το νιώθεις): λήγουν μόνο με Ήττα…

Σαν την Αγάπη.

Την ήττα του εγωισμού: το βαθύ ξεγύμνωμά σου μέσα στο αίσθημα.

Σαν την Προβολή.

Την ήττα του μυαλού: τη διαρκή εστίαση στη φαντασίωση.

Σαν την Εμμονή.

Την ήττα της λογικής: την αέναη (σχεδόν βλακώδη) επιμονή.

Σαν την Απόφαση.

Την ήττα του ενδοιασμού: του δυνάστη των φόβων.

Μη φοβού, Μάτια μου: υπάρχουν και λέξεις δίχως Ήττα…

Υπάρχει η Ελπίδα.

Ότι όλα έχουν μια πορεία κι ένα σκοπό. Κι ο σκοπός αυτός είναι για το καλό σου. Ανασήκωσε το βλέμμα σου. Αφουγκράσου εαυτόν.

Υπάρχει το Τέλος.

Που όταν έρχεται, δε συμβολίζει παρά τη μετάβαση από μια κατάσταση σε μίαν άλλη. Και η μετάβαση είναι ο εχθρός της στασιμότητας. Κι η στασιμότητα γράφεται με ήττα.

Υπάρχει το Δάκρυ.

Που σου δείχνει ότι δεν πέτρωσες. Σου θυμίζει πως είσαι ζωντανός. Ξέρεις ότι ακόμα και τώρα, που έχεις λυγίσει, νιώθεις. Κι όσο θα μπορείς να νιώθεις, κερδισμένος θα'σαι.

Κι είναι κι αυτές οι λέξεις, Κορίτσι μου, οι άλλες, οι δύσκολες.

Οι λέξεις που (με Ήττα ή χωρίς) τονίζονται πάντα (μα πάντα) στο τέλος...

Η Επιλογή.

Που σε ξεχωρίζει απ’ τα σπαρτά. Σε κάνει πλάσμα. Που αποφασίζει εκείνο, πια, πότε θα απιτρέψει να το σπείρουν ή πότε (και εάν) θ' αφήσει να το θερίσουν.

Η Αποδοχή.

Που μπορεί να σε καταστρέψει. Ή να σε ανυψώσει. Αναλόγως της σχετικής συνοδευτικής συμβάσεως. (Μην υπογράφεις συμβάσεις! Ούτε νοερά!)

Η Σιωπή.
Η δική σου. Η δική μου. Του Κόσμου όλου.