Έχω τις σκέψεις στοιβαγμένες σε αρμονία.
Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου.
Στο τρίτο ράφι δεξιά
οι όρκοι και οι προσδοκίες.
Δεύτερο ράφι μες το κέντρο
τα σχολικά μου τα βιβλία.
Στα δεξιά τα κεκτημένα,
στ' αριστερά τα μετρημένα.
Στο κάτω ράφι ότι ξεχνάω,
μέσα στη μέση ότι θυμάμαι
και πάνω-πάνω, που δε βλέπω,
ούτε που ξέρω τι έχω αφήσει...
Όμως τα ράφια μετρημένα,
οργανωμένα γραμμικά.
Όλα ειν' όμορφα, σε τάξη,
τα βλέπω και τα καμαρώνω!
Τι ηρεμία! Τι γαλήνη!
Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου,
Σας το 'πα;
Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου.
Στο τρίτο ράφι δεξιά
οι όρκοι και οι προσδοκίες.
Δεύτερο ράφι μες το κέντρο
τα σχολικά μου τα βιβλία.
Στα δεξιά τα κεκτημένα,
στ' αριστερά τα μετρημένα.
Στο κάτω ράφι ότι ξεχνάω,
μέσα στη μέση ότι θυμάμαι
και πάνω-πάνω, που δε βλέπω,
ούτε που ξέρω τι έχω αφήσει...
Όμως τα ράφια μετρημένα,
οργανωμένα γραμμικά.
Όλα ειν' όμορφα, σε τάξη,
τα βλέπω και τα καμαρώνω!
Τι ηρεμία! Τι γαλήνη!
Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου,
Σας το 'πα;
2 comments:
Αυτό εδώ ουρλιάζει για δημοσίευση. Ειλικρινά. Περνάει σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο, είναι όλο ένας πολύ έξυπνος συμβολισμός. Απλά εξαίσιο.
Πανέξυπνο, όμορφα δομημένο, ολοκληρωμένο. Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι ο τελευταίος στίχος, η ερώτηση. Μου διακόπτει την αίσθηση. Φυσικά μπορεί ηθελημένα να ήθελες να διακόψεις την όποια τάξη, ταιριάζει στο νόημα εξ' άλλου. Παρ' όλα αυτά δεν μου άρεσε, ίσως γιατί το ποίημα ως εκεί μου φάνηκε εξαίσιο.
Δημοσίευση σχολίου