Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2005

Γιάπης

Έχω τις σκέψεις στοιβαγμένες σε αρμονία.
Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου.


Στο τρίτο ράφι δεξιά

οι όρκοι και οι προσδοκίες.

Δεύτερο ράφι μες το κέντρο

τα σχολικά μου τα βιβλία.


Στα δεξιά τα κεκτημένα,

στ' αριστερά τα μετρημένα.

Στο κάτω ράφι ότι ξεχνάω,

μέσα στη μέση ότι θυμάμαι

και πάνω-πάνω, που δε βλέπω,

ούτε που ξέρω τι έχω αφήσει...


Όμως τα ράφια μετρημένα,

οργανωμένα γραμμικά.

Όλα ειν' όμορφα, σε τάξη,

τα βλέπω και τα καμαρώνω!

Τι ηρεμία! Τι γαλήνη!


Είμαι ο γιάπης των ονείρων μου,

Σας το 'πα;

2 comments:

nihilio είπε...

Αυτό εδώ ουρλιάζει για δημοσίευση. Ειλικρινά. Περνάει σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο, είναι όλο ένας πολύ έξυπνος συμβολισμός. Απλά εξαίσιο.

Atalante είπε...

Πανέξυπνο, όμορφα δομημένο, ολοκληρωμένο. Το μόνο αρνητικό που βρήκα είναι ο τελευταίος στίχος, η ερώτηση. Μου διακόπτει την αίσθηση. Φυσικά μπορεί ηθελημένα να ήθελες να διακόψεις την όποια τάξη, ταιριάζει στο νόημα εξ' άλλου. Παρ' όλα αυτά δεν μου άρεσε, ίσως γιατί το ποίημα ως εκεί μου φάνηκε εξαίσιο.

Δημοσίευση σχολίου