Μάτια που στερνά αντίκρισα κλαμένα
έφερε εδώ ο χωρισμός,
στο ονειρικό βασίλειο της απώλειας
να προβάλουν πια, ξανά, χρυσά μες το όραμά τους.
Θωρώ τα μάτια, τις στάλες όχι
ιδού η θλίψη μου...
έφερε εδώ ο χωρισμός,
στο ονειρικό βασίλειο της απώλειας
να προβάλουν πια, ξανά, χρυσά μες το όραμά τους.
Θωρώ τα μάτια, τις στάλες όχι
ιδού η θλίψη μου...
Ιδού η θλίψη μου:
για τα μάτια που δε θα δω ξανά
να παίρνουν αποφάσεις.
Για τα μάτια που δε θα δω, ειμή
στη θύρα του αλλόκοσμου θανατερού βασιλείου
που τώρα
δειλά ξεπροβάλουν οι κόρες
μαζί να ανατείλουν και τα δάκρια
σφραγίζοντας το χωρισμό μας.[1]
για τα μάτια που δε θα δω ξανά
να παίρνουν αποφάσεις.
Για τα μάτια που δε θα δω, ειμή
στη θύρα του αλλόκοσμου θανατερού βασιλείου
που τώρα
δειλά ξεπροβάλουν οι κόρες
μαζί να ανατείλουν και τα δάκρια
σφραγίζοντας το χωρισμό μας.[1]
Through division
Here in death's dream kingdom
The golden vision reappears
I see the eyes but not the tears
This is my affliction
This is my affliction
Eyes I shall not see again
Eyes of decision
Eyes I shall not see unless
At the door of death's other kingdom
Where, as in this,
The eyes outlast a little while
A little while outlast the tears
And hold us in derision.
Eyes I shall not see again
Eyes of decision
Eyes I shall not see unless
At the door of death's other kingdom
Where, as in this,
The eyes outlast a little while
A little while outlast the tears
And hold us in derision.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου