Όλα αστράφτουν μαγικά κι ονειρεμένα
κι η ζώσα πόλη σου μοιάζει σαν παραμύθι...
Εκεί αράζεις και γυρνάς σα δορυφόρος,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Και δε σε ρώτησα ποτέ σου τι ανέμενες
όταν το βλέμμα σου χανόταν στο παράθυρο
και τα ματάκια σου γαλήνευαν σαν έπεφταν
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
με εμένα ίσως, ίσως και με κάποιαν άλλη...
Δεν είχε τόση σημασία αν θα επέλεγες
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
και οι ανάγκες σου απλώνονταν σαν πάχνη,
για να καλύψουν της ασχήμιας τους τη φρίκη
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Έτσι κι εκείνη, η γλυκιά, η απροσάρμοστη,
στις θημωνιές μιας ξεχασμένης ευτυχίας,
η μία σκέψη, η σκοτεινή επιθυμία,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Να φύγεις θέλησες μα τρόμαξες σα βγήκες
και περιφέρθηκες τυφλά σαν υπνοβάτης
μες στην απατηλά δοσμένη επιλογή,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Γι αυτό απέμεινες εδώ κι απλά κοιτάζεις,
μήπως ξεκλέψεις λίγη δόξα από το όνειρο
που κάποιος θέλησε να γίνει εφιάλτης
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Κι εγώ που χρόνια ζω μαζί σου και σε νοιάζομαι,
έχω αφήσει την καρδιά μου στο σεντούκι σου
και ζει κι εκείνη μόνη, μέσα στο σκοτάδι της
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Και περιμένω τη στιγμή που θα ανασάνεις
όταν θα ανοίξεις το μικρό σου φινιστρίνι,
όταν οι φλόγες των ματιών σου θα δροσίσουν
και θα σκορπίσουν τις σκιές της γειτονιάς σου...
κι η ζώσα πόλη σου μοιάζει σαν παραμύθι...
Εκεί αράζεις και γυρνάς σα δορυφόρος,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Και δε σε ρώτησα ποτέ σου τι ανέμενες
όταν το βλέμμα σου χανόταν στο παράθυρο
και τα ματάκια σου γαλήνευαν σαν έπεφταν
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
με εμένα ίσως, ίσως και με κάποιαν άλλη...
Δεν είχε τόση σημασία αν θα επέλεγες
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
και οι ανάγκες σου απλώνονταν σαν πάχνη,
για να καλύψουν της ασχήμιας τους τη φρίκη
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Έτσι κι εκείνη, η γλυκιά, η απροσάρμοστη,
στις θημωνιές μιας ξεχασμένης ευτυχίας,
η μία σκέψη, η σκοτεινή επιθυμία,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Να φύγεις θέλησες μα τρόμαξες σα βγήκες
και περιφέρθηκες τυφλά σαν υπνοβάτης
μες στην απατηλά δοσμένη επιλογή,
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Γι αυτό απέμεινες εδώ κι απλά κοιτάζεις,
μήπως ξεκλέψεις λίγη δόξα από το όνειρο
που κάποιος θέλησε να γίνει εφιάλτης
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Κι εγώ που χρόνια ζω μαζί σου και σε νοιάζομαι,
έχω αφήσει την καρδιά μου στο σεντούκι σου
και ζει κι εκείνη μόνη, μέσα στο σκοτάδι της
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών που περπατάς...
Και περιμένω τη στιγμή που θα ανασάνεις
όταν θα ανοίξεις το μικρό σου φινιστρίνι,
όταν οι φλόγες των ματιών σου θα δροσίσουν
και θα σκορπίσουν τις σκιές της γειτονιάς σου...
3 comments:
Με τα χρονια βαζουμε τα συναισθηματα στον ηλιο και ξεραινονται
Και μαζι και τη πιστη μας στη ζωη
Καποια μερα ομως ερχονται ετσι τα πραγματα που τα σπας ολα, οπως σπας ενα ξερο κλωναρι βανιλιας
Τα συναισθηματα (η αγαπη, η απογοητευση, ο πονος, η θεληση, εσυ και γω), ευωδιαζουν και ειναι ακομα εκει
Ζωντανα...
Ειλικρινά δε καταλαβαίνω γιατί ντρέπεσαι για τα ποιήματα που γράφεις. Είναι υπέροχα και πολλοί θα ήθελαν να γράφουν τόσο καλά όσο κι εσύ.
Αυτό, αυτό είναι από τα πιο όμορφά σου, αυτό με άγγιξε βαθιά, βαθιά, εκεί που δεν έχει λέξεις. Η επανάληψη της κατακλείδας "κάτω απ' τον ίσκιο των σπιτιών που περπατάς" χαρίζει μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, ζωγραφίζει θαρρείς τον φαύλο κύκλο... Υπέροχο. Δάκρυσα σου λέω... Κι εγώ, κι ο Δημήτρης που του το διάβασα παρα λίγο.
Μόνες ενστάσεις:
"με εμένα ίσως, ίσως και με κάποιαν άλλη..." γιατί όχι "μ' εμένα ίσως, ίσως και με μιαν άλλη..."; (καλύτερος ρυθμός, νομίζω)
"Αυτοί οι γκρίζοι δρόμοι μια οφθαλμαπάτη" γιατί όχι "Οι γκρίζοι δρόμοι αυτοί μια οφθαλμαπάτη"; (και πάλι καλύτερος ρυθμός)
"και θα σκορπίσουν τις σκιές της γειτονιάς σου..." γιατί "σου"; Ο αναγνώστης θα πιάσει το νόημα, την αντίθεση, ακόμα και χωρίς αυτό. (θέμα ρυθμού και πάλι)
Δημοσίευση σχολίου