Γαλήνη

Θυμώνω,
γιατί οι μέρες πλησιάζουν τη χάση του φεγγαριού.
Θυμώνω πολύ
με τους αστερισμούς σου που δε δείχνουν να πλησιάζουν τους δικούς μου.
Θυμώνω πολύ με άλλους
χαμένη στο κουβάρι που μόνη έπλεξα ελπίζοντας να ξεμπλεχτεί μαζί σου.
Θυμώνω πολύ με άλλους αντί
να προσπαθήσω να ζήσω στη νιρβάνα που θα ήθελες να βρίσκομαι.
Θυμώνω πολύ με άλλους αντί για σένα,
γιατί είναι ευκολότερο να χτυπάς εκεί που δεν πονάει.
Θυμώνω πολύ με άλλους αντί
να κλείσω τα μάτια μου και να αφεθώ στις μυρωδιές του ονειρικού μου κόσμου.
Θυμώνω πολύ με άλλους
που βρήκαν το μόνο κλειδί ευτυχίας που δεν ταιριάζει στη δική μου κλειδαριά.
Θυμώνω πολύ
με εκείνους που αποφάσισαν για σένα χωρίς να με ρωτήσουν.
Θυμώνω
όταν είμαι μόνη, για να μη σου δώσω την ικανοποίηση της αναστάτωσής μου.

Μια ικανοποίηση που δε θα έχεις!
Γιατί θύμωσα και δε με είδες!
Γιατί για να με δεις θα 'πρεπε να ήσουν εδώ, σωστά;